TMBAچکیده:
با وجود رقابت بین المللی و بازارهای بین المللی حمایت شــده مانند سوئیس، چین و هند، استراتژی های بازاریابی اثربخش لازم است. شرکت های موفق دراین محیط آن هایی خواهند بود که بتوانند محصولات استاندارد را با کمترین قیمت در بازارهای جهـــــانی بفروشند. چنین استراتژی هایی نیازمـــند یک سیستم بازاریابی متمرکز است همـــچنین باید اطلاعات بین قسمت های فروش( pos) و تصمیم گیرندگان رد و بدل شود و اظهار نظر فنی میان تصمیم گیرندگان در بازارهای مناطق مختلف صورت می گـیرد. اطلاعات حاصل از بازارها به عنوان یک سرمایه مشترک استراتژیکی اهمیت زیادی دارد و سازمان ها نمی توانند در جمع آوری و پـردازش این اطلاعات کم کــــاری کنند. نوآوری هـــای تکنولوژیــــکی و بازاریابی مانند اسکنرها ی رمز جهانی محصول (ups) در حال کاســتن موانع سنتی از قبیل زمان لازم برای ورود اطلاعات و هزینه جمع آوری اطلاعات بازار و زمان لازم برای پردازش این مقادیر زیاد اطلاعات می باشند. (Chandra S. Amaradi et al., 1995)
مقدمه:
امروزه در بسیاری از کسب و کارهای امریکایی نیز به دلیل افزایش توجه در بازارهای صنعتی برای مدیریت کردن سیستم های اطلاعات برای سازمان های چند ملیتی تأکید فراوان شده و بودجه های سنگینی اختصاص می دهند. (Lexis F. Higgins, Scott C. MCI ntyre, Cynthia G. Raine, 1991)
در سال 1986 به دنبال مطالعه ای که توسط کارگزاران و مدیران اجرایی سیستم هــــــای اطلاعات (INFORMATION SYSTEMS) صورت پذیرفت، اهمیت و نقش حیاتی مدیریت سیستم های اطلاعات مورد تأکید قرار گرفت و ارتقا و بهبود برنامه ریزی استراتژیک در درجه اول اهمیت قرار داده شد. یک برنامه ریزی مؤثر نیازمند نظم و توان پیش بینی مشکلات (تهدیدها) و فرصت ها در یک محیط متلاطم و پیچیده و نیز قابلیت توسعه استراتژی ها و سیاست هایی بر اساس تکنولوژی های اطلاعات است که به سرعت در حال تغییرند. Zwass, 1992))
استفاده از سیستم های اطلاعات به عنوان یک مزیت رقابتـــی در درجه دوم اهمیت قرار دارد. امروزه سیستم های اطلاعات یک ابزار و سلاح استراتژیک اصلی در بسیاری از شرکت ها تلقی می شود. این مزیت رقابتی نتیجه تشخـــیص فرصت ها و به دنبال آن اجرای مؤثر و سریع تکنولوژی های اطلاعات برای استفاده از آنهاست.
سیاست های سیستم های اطلاعات شامل روش های مورد استفاده برای انجام استراتژی های سیستم های اطلاعات است که در خلال فرایند برنامه ریزی تعیین می شوند و فرایندهای گوناگون برنامه ریزی را هدایت می کنند. این سیاست ها می توانند بر حسب سیاست های سخت افزاری، نرم افزاری، پرسنلی، سازمانی، توسعه کاربردی، برنامه ریزی و مالی و حسابداری گروه بندی شوند.